Soms lees je een rapport dat niet alleen cijfers laat zien, maar ook iets raakt. Het Nivel-onderzoek naar de arbeidsmarkt in de openbare farmacie is er zo één.
‘Knelpunten in de arbeidsmarkt openbare farmacie’
Het bevestigt wat velen van ons al lang voelen: het piept en kraakt in de apotheek. En dat voelen we niet alleen in onze roosters, maar ook in ons hart.
De cijfers liegen niet
Driekwart van de apotheken heeft een tekort aan apothekersassistenten. Eén op de drie mist apothekers. En de verwachting is dat het alleen maar erger wordt. Ondertussen blijven belangrijke zorgtaken liggen, en moeten we steeds vaker zelf bijspringen. Niet omdat we willen, maar omdat het moet.
1. 75% van de apotheken heeft een tekort aan apothekersassistenten
Een overgrote meerderheid van de apotheken ervaart een tekort aan apothekersassistenten. Dit is het meest nijpende knelpunt in de sector.
2. Gemiddeld 27% van de apothekersassistenten is uitgestroomd in het afgelopen jaar
Bij driekwart van de apotheken zijn assistenten vertrokken. Dat betekent dat gemiddeld ruim 1 op de 4 assistenten de apotheek heeft verlaten.
3. Apothekersassistenten besteden gemiddeld 16 uur per week aan medicijntekorten
Een groot deel van hun tijd gaat op aan het oplossen van leveringsproblemen, wat ten koste gaat van andere zorgtaken.
Achter elk cijfer zit een mens
Wat me vooral raakt, is de reden waarom collega’s vertrekken: een te laag salaris, een torenhoge werkdruk en de soms harde houding van patiënten. En dan te bedenken dat de 25% vergrijzing nog moet komen.
Maar ook: het gevoel van niet gezien worden. Niet erkend. Niet gewaardeerd. Waar we zelf trouwens echt enorm veel aan kunnen doen, maar laten we die even parkeren.
En toch… blijven er ook mensen. Omdat ze houden van het vak. Van hun team. Van het contact met patiënten. Dat is de kracht van onze sector. Maar hoe lang houden we dat nog vol?
Wat kunnen we doen?
Er zijn veel factoren die meespelen. Wet en regelgeving, beleidskeuzes, cao’s, opleidingscapaciteit, maatschappelijke waardering.
Maar laten we vooral beginnen bij onszelf.
Laten we:
- Samen optrekken richting politiek en brancheorganisaties
- Maar ook zeker zelf het initiatief nemen!
- Onze waarde laten zien én horen
- Elkaar niet afvallen, maar steunen
- Ruimte maken voor het gesprek, ook als het schuurt
Samen verder
We kunnen dit niet alleen. Maar we kunnen wel samen. Door elkaar vast te houden in plaats van los te laten. Door te blijven geloven in de kracht van ons vak. En door te blijven pleiten voor de erkenning die we verdienen.
Dus laten we het gesprek voeren. In de apotheek, op LinkedIn, in Den Haag. Want als wij het niet doen, wie dan wel? En we moeten ook zeker niet over ons heen laten lopen, maar in actie komen als het nodig is. En NEE zeggen. We hebben dan wel geen tracktors, maar we hebben weldegelijk invloed. Mensen waarderen ons wel. Dat zagen we ook tijdens de stakingen.
De cirkel van invloed
En waarom die van ons groter is dan we denken.
Jullie kennen hem vast wel: de cirkel van invloed. En zo niet, dan leg ik hem graag even uit. Het is een concept uit het werk van Stephen Covey (The 7 Habits of Highly Effective People). Het idee is simpel maar krachtig: er zijn dingen waar je géén invloed op hebt (de buitenste cirkel), dingen waar je wél invloed op hebt (de binnenste cirkel) en hoe meer je je richt op die binnenste cirkel, hoe groter je invloed uiteindelijk wordt.
Iemand noemde me een 2 jaar geleden, een apoinfluencer – de Beyoncé van de apotheek. Een titel die ik met een knipoog, maar ook met trots heb omarmd. Want als er íets is wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, is het dit: invloed begint klein. Bij jezelf. Bij je team. Bij het gesprek dat je vandaag voert. Bij de post die je deelt. Bij de collega die je steunt.
Vanmorgen schreef ik nog, vóór ik het Nivel-rapport las, een nieuwe column voor UA. Die lezen jullie binnenkort. Maar wat ik daar al voelde, werd door het rapport alleen maar bevestigd: we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit.
- We hebben steun nodig.
- We hebben geloof nodig in een toekomst waarin farmaceutische zorg weer ruimte krijgt.
- En we hebben invloed. Echt.
We kunnen bouwen. Aan een sector waarin we trots zijn op ons vak. Waarin we elkaar optillen in plaats van neerhalen. Waarin we laten zien wat we waard zijn en dat ook durven uitspreken. Want als niemand weet wat je doet, hoe denk je dan, dat ze je werk kunnen waarderen?
Dus laten we dat doen. Vandaag. Samen.
Voor jullie nog even het rapport:
https://www.nivel.nl/nl/publicatie/knelpunten-de-arbeidsmarkt-openbare-farmacie-een-onderzoek-onder-werkgevers
Er is veel behoefte aan gezien worden, laat jezelf dan ook zien. Zo zijn we net een gezamenlijk collectief gestart: Doe mee met de Tiktokapotheek
Of start zelf met laten zien wat je doet op social media: Het levert je tijd en geld op echt waar! En als je hulp nodig hebt weet je me te vinden.