Soms lees je een tekst die precies de juiste snaar weet te raken. Een column die je niet alleen informeert, maar ook ontroert, omdat de schrijver echt begrijpt wat er speelt. Zo’n column verscheen onlangs in de Volkskrant, geschreven door huisarts en columnist Rinske van de Goor. Met haar scherpe blik en empathische toon legt zij precies bloot waarom apothekersassistenten in Nederland staken – en waarom dit niet zomaar een staking is, maar een noodkreet.
Wat zegt de column?
Rinske beschrijft hoe apothekersassistenten vastlopen in een systeem dat weinig oog heeft voor hun werkelijke waarde. Ze verdienen aanzienlijk minder dan hun collega’s in ziekenhuizen – tot wel 14% minder – terwijl ze dezelfde opleiding hebben gevolgd. En dat niet alleen: de salarisschalen in openbare apotheken komen steeds dichter bij het minimumloon. “Een klote-cao,” noemt ze het, en daar heeft ze groot gelijk in.
Ellen Kruize Kok, ‘Het rapport dat Rinske beschrijft, deelde ik al eerder in dit artikel:
Follow the money, de verwdijntruc van de ova gelden
https://ellensocial.nl/follow-the-money-de-verdwijntruc-van-de-ova-gelden
Rapport
Alphega apotheek Zorgmakelaar 20-06-2024,
Loonontwikkeling in de openbare apotheek, onderzoek van Arjen Schuitemaker & Rutger Wouters, 2024′
Maar het gaat niet alleen om geld. Rinske schildert ook een beeld van de dagelijkse praktijk: medicijntekorten, patiënten die klagen over merkveranderingen, en assistenten die te maken hebben met frustraties en zelfs agressie. Ze schrijft met herkenbare voorbeelden, zoals een patiënt die jonagold-appels verwacht, maar elstars krijgt – of erger nog: helemaal geen appels. Het raakt een snaar, omdat het laat zien hoe apothekersassistenten proberen te helpen in een systeem dat hen steeds minder mogelijkheden geeft.
Een historische staking
Wat deze column extra krachtig maakt, is dat Rinske begrijpt dat staken voor apothekersassistenten geen eenvoudige keuze is. De meesten van ons zijn zorgzaam, loyaal en gewend om te “slikken en door te gaan.” Toch is er een grens. De stakingen van apothekersassistenten, die inmiddels al maanden duren, zijn een teken dat deze grens bereikt is. De vraag is niet meer óf het beroep aantrekkelijker moet worden, maar hóe snel dit gebeurt voordat de zorg nog verder in de problemen komt.
Een bedankje voor Rinske
Rinske, als huisarts ken je de zorg van binnenuit, maar je hebt ons vak als apothekersassistenten ook doorgrond. Je woorden voelen als een erkenning voor wat we dagelijks meemaken. Dat je niet alleen de cijfers noemt, maar ook de menselijke kant belicht, geeft ons het gevoel dat we gehoord worden. Dank je wel dat je dit verhaal zo helder en eerlijk hebt opgeschreven.
Aan onze patiënten
Voor iedereen die deze blog leest: weet dat apothekersassistenten niet zomaar staken. Wij doen dit omdat we in een systeem werken dat ons niet de middelen en waardering geeft om ons werk goed te doen. Wij willen er zijn voor u, voor al uw vragen en zorgen. Maar om dat vol te kunnen houden, moet er iets veranderen.
Linkje naar de column: https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/apothekersassistent-moet-bananen-meegeven-terwijl-de-patient-jonagolds-had-besteld-leg-dat-maar-eens-uit~b0199e3b/
Blijf ons steunen. Samen kunnen we een betere toekomst voor onze apotheken realiseren.
De Volkskrant foto zag ik bij Ron van Baden via Linkedin.