Als klein meisje was ik altijd enthousiast, ik kon niet stoppen met vertellen. Vrolijk en optimistisch stond ik in het leven. Avonturen ging ik graag aan. Tekenen, ‘net alsof’ radio maken met cassettebandjes en verhalen verzinnen dat deed ik graag. Ik was veel op pad en viel geregeld uit de boom of in een sloot. Toen ik jong was bezocht ik geregeld de apotheek met mijn ouders. De apotheek het had voor mij iets magisch. De donkerbruine kasten, de inrichting met de oude witte potten en de mensen in witte jassen.
Lezen daar hield ik van. Het was mijn manier om te ontsnappen en te ontspannen. Mijn oma was bibliothecaresse en zij trakteerde me geregeld op leuke boeken. Later bleef ik lezen en dat doe ik nog steeds heel graag.
In 2005 startte ik als broekie van 18 met de opleiding apothekersassistente. De opleiding was leuk, maar de stages waren vele malen leuker. Ik ging er helemaal in op. Je maakt als apothekersassistente zoveel bijzondere situaties mee achter de balie met de zorg voor patiënten. Alle collega’s roepen dan ook vaak: “We kunnen hier wel een boek over schrijven.” Ik leerde van de oude rot in het vak, allerlei handigheidjes en zij vertelden over die goede oude tijd. Ik hing aan hun lippen. Na het behalen van mijn diploma ging ik er met volle energie tegen aan. Wat was ik trots dan ik mensen mocht helpen en er voor ze kon zijn.
Tijdens mijn carrière in de apotheek werd ik zwanger, en helaas kreeg ik last van complicaties. Aan mijn werk in de apotheek kwam abrupt een einde. Mijn liefde voor het vak apothekersassistente bleef. Ik besloot om mijn collega’s te blijven steunen.
Tegenwoordig kennen mijn vrienden mij als sociaal, maar zeer ondernemend. Ik ben een bezige bij. Mijn naasten kunnen al niet meer volgen waar ik me allemaal mee bezig houd. Zo heb ik meerdere banen, werk ik voor mezelf en doe ik nog vrijwilligerswerk.
Na de apotheek startte ik met mijn jonge baby een eigen uitzendbureau op. Waarin ik voor de apotheek en de huisartsenpraktijk op zoek ging naar personeel. Het was een avontuur op zich. Van zorgen en mensen helpen naar de keiharde zakelijke wereld. Naast het uitzendbureau ging ik les geven bij de MBO zorgopleidingen en organiseerde ik jarenlang een benefiet symposium voor de apotheek en huisartsenpraktijk waarmee we geld op haalden voor het goede doel. Af en toe werkte ik zelf nog in de apotheek. De online communities met collega’s groeide door mijn blogs door en ik had tegen de 20.000 volgers. Soms 500.000 tot 1.000.000 views. Het was erg fijn om zoveel in contact te zijn met collega’s in Nederland, België en ook op de Antillen.
Een tweede kind was onderweg. Ik had personeel op kantoor aangenomen om mezelf te kunnen ontzien. Het ging weer mis en weer kreeg ik complicaties tijdens de zwangerschap. Voor de 2e keer belandde ik in een scootmobiel. Mijn bedrijf was een enorm succes en ik had het helemaal voor elkaar. Het leukste vond ik het organiseren van het Benefiet Symposium voor apotheken en huisartsenpraktijken.
Na een jaar of 4 begon het me op te breken en tegen te staan om zo veel te werken met twee kleine kinderen en mijn lichamelijk beperking. Ik besloot dat ik meer tijd nodig had voor mijn gezin en zocht naar een oplossing. Die oplossing bleek ik zelf te zijn. Ik deed het uitzendbureau van de hand. Stopte met al mijn bezigheden en ging op zoek naar wat ik echt wilde. Ik ging me volledig richten op het herstel. Daarna zou ik iets gaan doen wat ik leuk vond en waar ik goed in was. Het ging niet zonder slag of stoot. Stil zitten kan ik niet zo goed. En soms voelde ik me net een bejaarde oude vrouw. Ik moest iets blijven doen.
Het bleek dat ik goed was in het opbouwen van online communicatie en communities. En dat vond ik ook erg leuk om te doen. Ondernemen is mijn talent en inmiddels zag ik waar ik andere bedrijven mee kon helpen. De apotheek moest in mijn ogen meer vertellen over wat ze doen en waarom. Helaas zaten ze niet te wachten op mijn hulp. Dus ik besloot me te richten op het bedrijfsleven. Dat was heel interessant, nu mag ik namelijk kijken in elke ‘keuken’ waar ik voor werk.
In maart 2021 begon het idee te kriebelen om mijn verhalen over mijn werk in de apotheek op te schrijven voor het grote publiek. Zelf uitgever worden was nodig omdat ik graag zelf mijn eigen boek wilde uitbrengen, een nieuwe avontuur. De verhalen van achter de balie zijn de moeite waard. Als ik mijn collega’s kan steunen door patiënten te laten inzien waarom ze bijvoorbeeld moeten wachten in de apotheek, dan is dat me alles waard.
Hoe geef je in hemelsnaam een boek uit? Maar dat is een ander verhaal.
Momenteel ben ik moeder en echtgenoot. Ik heb een jong gezin en we zitten in onze tropenjaren. Het schrijven van een boek kost de nodige tijd en moeite en ik had mezelf de zware discipline opgelegd om elke week een dagdeel te gaan schrijven. Het was soms moeilijk en soms ging het gemakkelijk. Na de zomer moest ik als een gek verder werken aan het boek om het voor Kerst af te hebben, zoals beloofd.
In september schoot ik in de stress, na het lezen van een bepaald essay brak het zweet me uit. Zou ik echt dit boek gaan uitbrengen? Wilde ik mijn kop boven het maaiveld uitsteken?
“JA, ik ben begonnen en zal dit ook succesvol gaan afronden”, zei ik tegen mezelf. Nu nog hopen dat iemand het boek wil lezen…
Het verhaal gaat verder onder de afbeelding.
Inmiddels zijn we een jaar verder en kan ik vertellen dat het boek goed gelezen wordt. Patiënten krijgen een ander beeld over de apotheek. Dat zie ik terug in de boekrecensies.
Hoe kunnen we er voor zorgen dat patiënten gaan lezen over dit het werk in de apotheek? Dat kan ik alleen maar bereiken samen met jullie. Zo kan je een inkijkexemplaar bestellen voor in de wachtruimte of een afbeelding zetten op het tv scherm in de wachtruimte. Ik probeer iedereen te vertellen over het boek.
Ik denk dat het helpt om boekrecensie te verzamelen van lezers die het boek hebben gelezen. Na wat onderzoek kwam ik erachter dat er lezers communities bestaan. Zoals Hebban. Daar kan iedereen die het boek wil, gaat of heeft gelezen een bericht plaatsen. Het is een boek top 10.000 en elke dag kan je zien hoe hoog je eigen boek in de top staat. Zo ging ik van plek 916 naar plaats 35 en bleef ik zelf een tijdje in de top100 staan. Inmiddels zakt het boek naar beneden.
Hebban Rank
De Hebban Rank geeft een real-time overzicht van de tienduizend populairste boeken op Hebban. De toplijst wordt elke nacht ververst. Hier vind je de historie van de ranking van Educated drugdealer van Ellen Kruize Kok.
- Er lopen een aantal interviews
- Groninger van de week – Ellen doet letterlijk een boekje open over de apothekerswereld
- Interview voor Pharmaceutisch Weekblad en apotheekteam magazine – PW 8 van 25 februari
- Op de radio op diverse radio zenders mocht ik vertellen over mijn boek
- En er is een podcast aan waarmee ik veel mensen hoop te kunnen inspireren en er komt nog een tweede podcast aan!
- Bekijk alles via publicaties
- Verschillende columns, bij UA en apotheekkennisbank
Ondertussen ben ik verder gaan werken aan het tweede boek. Er is nog zoveel meer te vertellen en er zijn prachtige inzendingen van collega’s binnengekomen. In november 2022 kwam het boek ‘Verhalen uit de apotheek’ uit. Hieronder de flaptekst. En ik heb voor het eerst na corona de boekpresentatie kunnen organiseren. Dat was zo fijn en bijzonder. Het werken en schrijven aan deze mooie bundels met verhalen en blogs was echt en feestje.
Ik ben zo trots op wat we samen bereiken, hoeveel mensen deze verhalen lezen, de reacties en het gevoel dat ik het samen mag doen met zoveel collega zorgverleners. Natuurlijk heb ik het initiatief genomen, maar jullie hebben mij gesteund. De gastbloggers, proeflezers en lezers wil ik dan ook heel graag danken. Ik heb er mijn missie van gemaakt om elke dag één patiënt te bereiken met deze verhalen. Dus ik hoop dat ik nog een tijdje op jullie steun mag rekenen in het delen en verspreiden van de blogs en verhalen.
