Een persoonlijk verhaal
Een zeer langgekoesterde wens, van mij, moeder worden. Toen het zo ver was wilde ik het wel van de daken schreeuwen. Vroeger heb ik altijd veel opgepast op kinderen in de buurt en van kennissen. Dat was heerlijk. De eerlijkheid van kinderen. Genieten van de kleine dingen. Een spelletje spelen. Het was voor mij al heel snel duidelijk dat ik moeder wilde worden.
Nadat ik voor het eerst tante mocht zijn, is die drang nog sterker geworden. In onze omgeving zijn er best veel stellen die geen kinderen konden krijgen. Wat lijkt me dat naar. Ik leefde mee, maar ik kan er niet over meepraten. Soms schieten woorden tekort.
Ik werkte fulltime en draaide elke extra dienst in de apotheek. Daar had ik wel tijd voor. Het werk als apothekersassistente was een grote passie. Enkele jaren ging dat zo door. Tot ik opeens meer wilde. Het jargon was toch wel een dingetje. De ontslagbrieven wilde ik zelf kunnen lezen. Het leek me leuk om medische terminologie te gaan doen. Een opleiding als medisch secretaresse lag mij wel. Het bood me extra kansen voor de toekomst. Zo gezegd zo gedaan. Een jaar iets minder werken en veel leren. De stage in het ziekenhuis op interne geneeskunde, de longafdeling en oncologie was het meest interessant. Daarna mocht ik mijn diploma in ontvangst nemen.
Vlak na mijn diplomering was ik in verwachting. Ik denk dat ik na de zwangerschapstest vierentwintig uur niet geslapen heb. We waren door het dolle heen, zo gelukkig. Dat ons dit gegeven was. De langgekoesterde wens ging in vervulling. Dat gevoel is bijna niet te beschrijven. Je bent blijer dan blij, maar er ligt opeens ook een ongelooflijke verantwoordelijkheid op je schouders.
Oh wat was ik misselijk. Mijn reukorgaan werkte te goed. Ik viel alleen maar af. Wat het werk betreft ik kon alles doen (behalve werken met ‘gevaarlijke’ stoffen), maar ik had wel wat extra slaap nodig. Ik stond midden in het leven, ik gaf nog net geen licht. Zo gelukkig was ik. Ik zweefde op een roze wolk.
Uit ervaring weet ik, dat die roze wolken gevaarlijk kunnen zijn. Aan die periode kwam dan ook abrupt een einde. Dat had ik niet zien aankomen. Die ochtend was ik al vroeg in de apotheek bezig met het uitpakken van de bestelling. Ik pakte een doos Ecotainers op en toen gebeurde er iets in mijn lichaam. De doos viel en het lukte me niet meer om te staan. De pijn was verschrikkelijk.
Wat was er aan de hand? Mijn ogen prikten. Ik kan me niet meer herinneren hoe ik thuis ben gekomen. Maar vanaf die dag kon ik niet goed meer lopen. Iets later stond er een bed in de kamer voor mij. Traplopen was ook afgelopen. De pijn was verschrikkelijk. Uiteindelijk reed ik rond in een scootmobiel. Daarna twee jaar revalidatie.
Terwijl ik dit met tranen in mijn ogen schrijf, denk ik even terug aan dit moment. Nu bijna tien jaar later en twee prachtige kinderen verder. Vanaf toen was gezondheid en werken voor mij geen vanzelfsprekendheid meer. Na een dergelijke confrontatie bekijk je dingen anders. Mijn leven stond destijds even stil. Mijn vak werd me voor mijn gevoel afgenomen. Nu ik terug kijk ben ik zo trots op waar ik nu sta en waar ik vandaag gekomen ben.
Die verhalen vanuit mijn werk met patiënten en collega’s wilde ik heel graag delen. Voor mij een manier om dit stukje van mijn leven vast te leggen. Misschien ook een stukje verwerking.
Natuurlijk zag ik de kloof tussen apotheek en patiënt steeds groter worden. Er is maar een manier om die kleiner te maken. Met uitleg over het hoe en waarom lukt dat, het delen van informatie en de gang van zaken achter de balie. Een boekje open doen. De gesloten wereld openzetten en mensen er deel van maken. Deze week was er één voor in de ‘boeken’. Mijn tweede boek kwam uit en ik kon dat met veel van jullie vieren. Dank jullie wel voor alle steun, felicitaties en lieve berichten. Het helpt me enorm als jullie het willen delen of een recensie over het boek willen schrijven.
Heel graag geef ik een inkijkje in mijn werkzame leven als apothekersassistente. Op mijn blog vind je mijn verhalen en ook verhalen van collega’s. Stuur mij een verhaal of anekdote.
Samen hoop ik nog veel mooie avonturen te beleven.
Ontvang mijn blog in jouw inbox of volg me op de socials.
