Dit verhaal komt uit het boek: Verhalen uit de apotheek
‘Nog vaak denk ik terug aan mijn stageperiode in de apotheek zo rond 2005-2008. Ik was nog een broekie en had een hoop te leren. Wil je meer verhalen lezen over mijn opleiding, stage en werk als apothekersassistente? Dat kan via mijn boek.’
Deze blog staat niet in het boek: Educated Drugdealer!
Nog vaak denk ik terug aan mijn stageperiode in de apotheek, zo rond 2005-2008. Ik was nog een broekie en had een hoop te leren.
Op deze regenachtige dag had ik me zowel verheugd als druk gemaakt. Mijn stagejaar was nog maar net begonnen. Het leek me erg interessant, tegelijkertijd ben ik niet zo van het prikken. Bloederige taferelen zijn niet aan mij besteed. Tijdens mijn opleiding hoopte ik, dat ik dit nooit echt hoefde te doen.
Mijn collega’s en ik zaten rustig te praten en ik kreeg uitleg over de gang van zaken, tot er een patiënt de apotheek binnenliep. Ik ving een gesprek op tussen mijn collega Babet, tevens stage-begeleider, en een mevrouw. Ik keek haar vragend aan of me-vrouw misschien toch voor ons naar de apotheek kwam voor een meting van de suikerwaarde. Babet gaf me een knikje en zei: ‘Dit is mevrouw Peters, Ellen.’
Ik liep naar de balie en vroeg of mevrouw Peters met me meeging. Ze kwam nu voor Hendrik, de diabetesverpleegkundige, en ik was vandaag zijn assistent. We namen plaats in een spreekkamer naast de balie. In die ruimte kon je al zittend rustig een gesprek voeren met een patiënt wanneer je behoefte had aan iets meer privacy.
Ik leerde eerder al in deze ruimte van Belia, mijn andere stage-begeleider, hoe je een oogdruppelinstructie gaf. Hiervoor waren verschillende presentaties beschikbaar op een beeldscherm. Goede uitleg kost tijd en hier had je echt de rust en de gelegenheid voor uitleg aan een patiënt.
Hendrik vroeg of mevrouw Peters er bezwaar tegen had dat er een leerling bij aanwezig was. Ze vond het geen probleem. Ze ontdeed zich van haar jas, muts en shawl, en hij babbelde lekker weg met mevrouw over koetjes en kalfjes. Mevrouw Peters ging er even goed voor zitten en sprak rustig over haar suiker, zoals ze dat noemde. Ze was hier, zoals elk jaar, voor een vingerprikje, zei ze tegen mij.
‘Mogen we uw naam en geboortedatum noteren op de lijst met deelnemers van dit onderzoek?’ vroeg ik. Ze knikte voor akkoord. Hendrik vroeg haar welke hand en ze reikte haar linkerhand aan. Inmiddels stond het testapparaatje met een stripje erin al klaar. Na het desinfecteren met een alcoholdoekje, prikte hij met een ien-iemienie naaldje in de zijkant van haar vinger. Je zag niets en er kwam geen bloed. Ik vond het niets om te kijken, maar dit viel me dan weer mee.
‘Dat is ook wat,’ grapte Hendrik. Mevrouw Peters zei: ‘In al die jaren, is mijn huid steeds dikker geworden, dat maakt het lastig voor vandaag.’ ‘Misschien kunt u even in uw handen wrijven, dat helpt meestal wel.’
Mevrouw Peters wreef haar handen over elkaar en zei: ‘Ze zijn ook wel erg koud.’ Hendrik gaf aan dat ze het bloed er niet uit moet drukken als er niets komt. Als ze dat doet kan er wondvocht meekomen. Dan verdunt het bloed en komt er een verkeerde uit-slag op de bloedglucosemeter. Daarom kan mevrouw het beste in de handen wrijven of de prikdiepte van het naaldje iets dieper instellen. Na de tweede poging kwam de gewenste druppel bloed inderdaad uit haar vinger en konden we die afstrijken aan het teststrookje. Binnen enkele seconden kwam de waarde van de suiker in het bloed op het schermpje.
‘Uw bloedsuikerwaarde is 6,5,’ zei Hendrik. ‘Bent u nuchter of had u al iets gegeten?’ vroeg hij aan mevrouw Peters.
‘Nee, ik heb nog niets gegeten,’ vertelde mevrouw Peters.
Hendrik adviseerde mevrouw Peters om even langs de huisarts te gaan na afloop van een afspraak. ‘Het is een momentopname en deze is nuchter net wat hoger dan we willen. Het is goed om dat verder te onderzoeken.’ Dat was niet de boodschap waar mevrouw op had gehoopt. We praatten nog even rustig na en gaven haar een kleine pleister voor op haar vinger.
Hendrik is zelf diabeet en verpleegkundige. Hij was vandaag als vrijwilliger bij ons in de apotheek namens het Diabetes Fonds. De apotheek waar ik stage liep deed jaarlijks mee aan de prikdag. In de aanloop en tijdens de Diabetesweek is er extra aandacht voor suikerziekte. Heel goed, vond ik, want daarmee kon je in dit soort gevallen op tijd de juiste weg wijzen en een behandelplan starten.
Tijden deze periode, hingen er in de apotheek posters: ‘Vaak moe, veel dorst, vaak plassen? Dat kan diabetes zijn. Vraag het de apo-theker.’ Er was de mogelijkheid om de bloedsuikerwaarden te laten bepalen bij de apotheken die deelnamen.
Diabetes
Ook wel suikerziekte genoemd. Er zijn meerdere soorten van deze aandoening. Het tijdig opsporen van een te hoog suikergehalte kan patiënten inzicht geven. Zo kun je met de juiste voeding en levensstijl vaak veel veranderen. Er is ook een vorm waarbij je altijd medicatie moet blijven gebruiken. Wil je meer weten over diabetes en eventuele symptomen? Kijk op www.thuisarts.nl of op www.diabetesfonds.nl
Hieronder een video het suikergehalte in het bloed.
Meer verhalen lezen?
Via mijn blogbundel ‘Educated drugdealer’ of het boek: ‘Verhalen uit de apotheek krijg je nieuwe verhalen.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Onderin dit bericht kan jij je aanmelden voor updates via de email.
Een korte uitleg.
Aan de informatie in deze blog kunnen geen rechten worden ontleend. De medische informatie die gedeeld wordt, kan niet gezien worden als medisch advies. Voor medische adviezen over aandoeningen of geneesmiddelen dient men contact op te nemen met een arts.
Dit verhaal schreef ik na het publiceren van mijn boek ‘Educated Drugdealer’. En helaas kon ik niet alle blogs in het boek plaatsen. Daarom heb ik dit verhaal in het 2e boek gezet:
Dit verhaal komt uit het boek: Verhalen uit de apotheek
De reacties en gastblogs waren hartverwarmend. Volg jij al op de socials?
Kijktip:
[mailpoet_form id="12"]