
Met veel interesse volg ik de afgelopen maanden berichtgevingen over de moedige strijd van de apotheekmedewerkers. Zelf ben ik al 40 jaar werkzaam in de apotheek en heb de hele ontwikkeling de afgelopen jaren zien gebeuren en laten gebeuren. Daar kan ik nu van alles van vinden, maar zaak blijft dat ik er steeds bij ben geweest. Ik stond erbij en keek ernaar, zoals veel van ons.
Er was vertrouwen in de apothekers/werkgevers waar ik in dienst was dat zij het beste met mij voor hadden.
Er was lang hoop dat het beter zou worden en ook wij een eerlijke beloning voor ons werk zouden krijgen.
Er was de welwillendheid om steeds meer nieuwe regels en ontwikkelingen van de zorgverzekeraars binnen de zorg uit te leggen aan de patiënt en deze uit te voeren.
Er was steeds weer de kracht om de frustratie en boosheid van de patiënt aan te horen en op te vangen.
Er was doorzettingsvermogen om het spreekwoordelijke rugzakje met dit alles te vullen, te dragen en door te gaan.
Er was energie om de alsmaar toenemende werkdruk aan te kunnen.
En dat heeft allemaal zo lang kunnen duren omdat de apotheekmedewerkers ” last” hebben van een groot verantwoordelijkheidsgevoel dat ons werk in de kern om de patiënt gaat en niet om ons.
En zo heeft het zover kunnen komen.
Nu is er geen vertrouwen meer en nog maar weinig hoop. Onze welwillendheid is bedolven onder een te volle rugzak en ons doorzettingsvermogen wordt erdoor belemmerd. Onze energie raakt langzaam maar zeker op.
Kracht hebben we gelukkig nog wel, kracht om eindelijk aan te geven dat het genoeg is geweest.
En ons verantwoordelijkheidsgevoel is veranderd in een gevoel van ongeloof, desillusie, teleurstelling en wantrouwen. Hoe hebben we zo naïef kunnen zijn, zelfs nu nog.
Neem bijvoorbeeld de OVA-gelden, bedoeld voor een eerlijk salaris voor de medewerkers. Menigeen wist van het bestaan niet af. Nu lees ik dat deze gelden wel degelijk zijn uitbetaald. Aan zorgverzekeraars! Hoezo? Zijn zij degene die het salaris van de medewerkers betalen?
Verzekeraars zijn commerciële bedrijven waar (terecht..?) een winstmarge wordt gehanteerd. Er wordt winst gemaakt, veel winst? Zolang je als overheid de OVA- gelden, bedoeld voor de salarissen van de apotheek medewerkers, via een commerciële instelling als een verzekeraar laat lopen zal de winstmarge ook op deze bedragen worden toegepast. Er wordt winst gemaakt, veel winst?
En dan heb ik het nog niet over alle andere geldstromen die worden afgerond, terug gehaald, beboet, afgeroomd, ingehouden, gekort of helemaal niet worden uitbetaald. Er wordt winst gemaakt, veel winst?
Zolang je geen openbaarheid van contracten hebt, zal een verzekeraar bovenstaande nooit toegeven en deze marge gewoon hanteren. Er wordt winst gemaakt, veel winst?
Hoe naïef zijn we al die jaren geweest en hoe naïef zijn we nog steeds, inclusief de politiek.
Ondertussen hou ik mijn ” zorghart” vast voor het voortbestaan van de apotheek. Ik hoop dat de toekomstige apotheekmedewerkers minder naïef zijn en beter voor zichzelf en daarmee indirect beter voor de zorg, apotheek en patiënt zullen zijn.