2025, Gastblog, Stephanie Apothekersassistente
‘Koffie dames!’
De stem van mijn collega als omroepster van mijn favoriete mededeling. Tijd voor een leeg kwartiertje, gemaakt van koffiebonen of theeblaadjes. Liefst met iets lekkers erbij, als tegenwicht voor de turbulentie van het werk. Patiënten, recepten, medicijnen, leveringsproblemen en rinkelende telefoons. Stemmen die vragen of ‘mijn medicijnen AL klaar liggen want ik heb het gisteravond AL besteld’. Vermoeiende klantgesprekken over preferentie en gedoe over merkwissels ‘Ik moet die goedkope troep niet!’ Of – die was dan wel weer leuk gevonden: ‘Mijn schoonzoon wordt er impotent van’.
Maar laten we wel wezen: een klein beetje afzien op de werkplek verandert koffie in goud, en koffiepauze in een welverdiende mini-vakantie. En soms ontstaat er tussen de donkere wolken van gezeur en gemopper ook ineens weer blauwe lucht met een zonnetje: een onverwachte lichtheid die uit het niets tevoorschijn komt. Een vrolijkheid die lang genoeg blijft hangen om er af en toe met een grijns aan terug te denken.
Die grijns had ook een jongensachtige, gebruinde man van middelbare leeftijd. Naast hem stond een mooie, zorgvuldig opgemaakte vrouw. Waarschijnlijk zijn vrouw. Of zijn vriendin. Of minnares – voor wie van juice houdt. Hij zei iets tegen haar op gedempte toon. Ze keek hem aan, knikte en lachte, terwijl ze haar hand even op zijn rug legde. Ze gedroeg zich, kortom, nogal partner-achtig. Er waren op dat moment geen andere patiënten in de apotheek, en geen andere assistenten aan de balie: mijn collega’s zaten al op de pauzeplek achter in de apotheek met een mok ochtendkoffie. ‘Achter in de apotheek’ klinkt verder dan het was; tussen balie en koffiepauze zit hooguit zeven meter.
Kan ik u helpen?’ vroeg ik.
‘Ik kom wat medicijnen ophalen’, zei hij met lichte bravoure. Met zijn geboortedatum vond ik de locatie, ik trok de lade open, pakte wat er tussen de schotjes lag en keek op het A6-je wat erbij zat. Eerste Uitgifte Vi@gra. Zes discrete blauwe tabletjes in een discreet wit doosje in een discreet groen-wit zakje met een roze A6-je. Een lust voor het oog, zo’n kleurrijk recept. Aan het papieren zakje zat de kwitantie, en de informatie die ik officieel moet, maar niet per se graag wil toelichten. Meestal heeft de arts dat al gedaan, binnen de vier muren van de spreekkamer, wat betekent dat ik er verder niet heel uitgebreid bij stil hoef te staan. ‘Heeft de dokter u al iets over deze medicijnen verteld?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. ’Nee, nog niet.’
Ik had het kunnen weten. Nu moest ik dus toch een hoofdstukje voordragen uit het boek ‘Bloemetjes en Bijtjes’. Ik probeerde niet te denken aan de collega’s die vlak achter me zaten en ongetwijfeld graag wilden meegenieten. Hoopvol vroeg ik: ‘Zullen we anders even in de spreekkamer gaan zitten?’
‘Nee hoor, dat hoeft niet’, zei hij. ‘Er is nu toch niemand. En deze vrouw’ – hij knikte naar zijn partner – ‘mag ook alles weten. Dus kom maar op met je verhaal.’ Ik had zo’n vermoeden dat de arts het gebruik en effect wel degelijk had uitgelegd, en ik verdacht deze Vriendelijke Vriend ervan dat hij er stiekem van genoot om het verhaal nog een keer te horen. Maar hij leek het tegenovergestelde van preuts, en jongensachtig sympathiek bovendien. Dit was een relaxte gast, dus waarom zou ik hier moeilijker over doen dan hij? Ik herademde, probeerde de collega’s achter me weg te toveren, en deelde de man een globale versie van het farmaceutische verhaal mee. De details liet ik voor wat ze waren.
‘Nou, dan zullen we dit straks maar eens gaan proberen hè’, knipoogde de relaxte gast naar de relaxte gastvrouw. ‘Doe dat’, grinnikte ik. ‘Zet ‘m op, en veel plezier!’
Achter me klonk een collegiale lachsalvo.
Tijd voor koffie.
Kennis voor het gesprek over seksuele gezondheid aan de balie
door Ellen Kruize Kok
Dankjewel Stephanie voor dit hilarische én herkenbare inkijkje in het leven achter de balie. Juist dit soort situaties laten zien hoe belangrijk het is dat wij als apotheekteam professioneel én ontspannen kunnen omgaan met onderwerpen die voor veel mensen gevoelig of spannend zijn.
We werken in een vakgebied waar elke opmerking, blik of knipoog geladen kan zijn met schaamte, hoop, frustratie of ongemak. En dan is het aan ons om met kennis, luchtigheid en empathie het verschil te maken.
Vraag voor collega’s:
Hoe ga jij om met verzoeken rond seksuele gezondheid of medicijnen als Vi@gra, de morning-afterpil of medicatie tegen SOA’s?
Weet je zeker dat je op de hoogte bent van de laatste uitleg, doseringen, bijwerkingen en communicatieadviezen?
Of zijn dit de gesprekken waar je het liefst snel doorheen gaat?
Laat het weten in de reacties of praat mee in onze besloten community FarmacieConnect of DoktersassistentConnect. Want juist als we met elkaar blijven delen, leren we beter luisteren, beter uitleggen en beter begeleiden.
Tips voor het baliegesprek over seksuele gezondheid:
- Vraag altijd rustig en zonder oordeel of de arts al iets heeft uitgelegd.
- Zorg voor privacy: een voorstel om in de spreekkamer verder te praten kan veel spanning wegnemen.
- Gebruik begrijpelijke taal, laat jargon achterwege.
- Humor mag, als de situatie erom vraagt. Maar houd altijd rekening met de ander.
- Verwijs naar betrouwbare informatie, bijvoorbeeld:
Social media inzetten om taboes te doorbreken?
Juist over onderwerpen zoals seksualiteit kun je op social media veel betekenen. Niet met schokkende details, maar door kennis laagdrempelig en herkenbaar te maken. Denk aan korte posts, mythbusters of een Q&A in je stories.
Wil je daar meer mee doen?
Download dan gratis mijn overzicht:
100 social media tips voor zorgverleners
Of ontdek mijn training Social Media voor Zorgverleners: geaccrediteerd, praktisch en motiverend.
Zorg dat je niks mist:
Wil je vaker dit soort blogs ontvangen? Meld je aan voor de nieuwsbrief via ellensocial.nl.
Dank voor deze parel, Stephanie!