Stel je eens voor: dat we niet alleen zuchten achter de balie als het weer gaat over een pakketuitname, een medicijntekort of een onterechte opmerking van een politicus, maar dat we collectief onze stem zouden laten horen. Niet als mopperende zorgverleners uit de farmacie. Maar als betrokken, deskundige professionals die weten wat er nodig is.
Wat zou er dan gebeuren?
Ik stel deze vraag niet zomaar. Want 4 juli verscheen er een brief aan de verkiezingsprogrammacommissies van politieke partijen, ondertekend door vier koepelorganisaties binnen de farmacie: ASKA, LEF, NApCo en VJA. En deze brief (onderin dit artikel) is precies wat ik bedoel met: zo kan het dus ook.
Een gezamenlijke oproep. Duidelijk. Zakelijk. Maar ook fel en betrokken.
En belangrijker nog geschreven vanuit de impact op de patiënt en het vak.
‘Niet klagen, maar samen bouwen’
Mijn volgende column in UA vakblad 4, verschijnt dit najaar.
“Beste leden van de verkiezingsprogrammacommissie,
Voor mensen met een gezondheidsvraag is de openbare apotheek een laagdrempelige en vrij toegankelijke vorm van zorg. […]
Wij doen een gezamenlijke oproep: besteed in uw verkiezingsprogramma expliciet aandacht aan maatregelen om de beschikbaarheid en continuïteit van de apotheekzorg te verbeteren.”
Yes. Dit. Meer hiervan.
Want laten we eerlijk zijn…
We zijn als beroepsgroep vaak bescheiden. Misschien wel te. We weten hoe hard we werken. Hoe vaak we ‘even snel’ een oplossing zoeken voor een tekort. Hoe we medicatiebeoordelingen doen, gesprekken voeren over therapietrouw, patiënten helpen afbouwen.
Maar… hoe vaak vertellen we dat ook hardop aan de buitenwereld?
En vooral: hoe vaak doen we dat gezamenlijk?
Deze brief laat zien: het kan.
Er wordt gesproken over:
- de structurele zorgfunctie van de apotheek;
- het belang van een bekostiging die zorg beloont, niet alleen pillen;
- het gevaar van medicijntekorten en de effecten van het preferentiebeleid;
- het lage salaris en de moeizame instroom in ons mooie vak;
- en zelfs over de potentie van apothekers om te helpen bij het verhogen van de vaccinatiegraad.
Het zijn allemaal onderwerpen waar wij als zorgverleners dagelijks mee te maken hebben.
Maar vaak los van elkaar. In de stilte van onze eigen apotheek.
Of in een onderling appgroepje.
Niet op het grote podium.
Dus wat zou er gebeuren…
…als we dit vaker doen?
Als we onze verhalen delen niet alleen in protest, maar ook met trots?
Als we zichtbaar maken wat apotheekzorg écht is, wie er dagelijks achter die balie staan en hoe belangrijk onze rol is in de eerstelijn?
Misschien verandert er dan iets.
Misschien worden we dan wel gehoord.
Misschien durven studenten dan sneller te kiezen voor dit vak.
Misschien komt er dan ruimte voor andere gesprekken dan alleen bezuiniging of pakketuitname.
Of misschien begint het al eerder: met die ene post.
Dat ene verhaal.
Die ene collega die zegt: “dankjewel dat je dit deelt.”
Wat vind jij?
Moeten we vaker collectief onze stem laten horen?
En zo ja… hoe dan?
Laat het me weten of deel deze blog met een collega die dit ook mag lezen.
Wat me overigens opviel aan de brief…
Er wordt veel gesproken over ‘de apotheker’. Maar als je in de praktijk werkt, weet je: we doen dit met het hele apotheekteam. Of het nu gaat om het signaleren van tekorten, het uitleggen van een wijziging, of het begeleiden van patiënten: het is teamwork. Dáár zit de kracht van de openbare apotheek. Misschien is het tijd dat we dat ook duidelijker gaan vertellen.
De brief
De volledige brief van ASKA, LEF, NApCo en VJA is onder meer verspreid via brancheorganisaties.
- De Associatie van Ketenapotheken (ASKA) is een branchevereniging van ketenapotheken.
- De Landelijke Eerstelijns Farmacie (LEF) staat voor een sterke, georganiseerde en toekomstbestendige eerstelijns farmacie in Nederland.
- De Nederlandse Apothekers Coöperatie (NApCo) behartigt de belangen van de zelfstandig openbaar
apothekers in Nederland. - De Vereniging van Jonge Apothekers (VJA) gaat voor een duurzame toekomst van het apothekersvak voor de jonge apotheker.
Werken aan je zichtbaarheid?
“Wat moet ik dan posten?”
“Ik wil wel zichtbaar zijn, maar ik twijfel steeds…”
