De afgelopen tijd heeft ons weer eens laten zien hoe belangrijk het is om met elkaar in gesprek te blijven. Werkgevers, werknemers, en zorgverzekeraars – iedereen speelt een cruciale rol in het complexe systeem van onze apotheekzorg. Toch lijkt erkenning voor sommige beroepen pas echt te komen als ze wegvallen. Apotheken, bijvoorbeeld. Ze leken lang vanzelfsprekend, tot het moment dat vakbonden namens werknemers aangeven te gaan sluiten om te staken voor een beter cao!
Dan breekt de paniek uit. Dat is een harde, maar ook waardevolle les: ze worden gemist. Dit besef is een opsteker in een tijd vol uitdagingen. Het is maar past bij de 17e of 18e stakingsdag dat er echt veel ‘mensen’ wakker worden.
De aanstaande actie van de apotheekmedewerkers is daar een krachtig voorbeeld van.
Negen dagen dicht – dat is niet niks. Maar wat deze actie bijzonder maakt, is dat het niet alleen om loon gaat. Het gaat om erkenning.
Negen dagen dicht
De aanstaande actie is daarentegen van een andere orde: medewerkers leggen het werk neer van 23 tot en met 27 december. Tel daar een weekend voor en een weekend na bij op, en een apotheek waar wordt gestaakt is liefst negen dagen gesloten. Lisette Darman, voorzitter van de Twentse apothekersorganisatie TAO-UA, verwacht dat „een aanzienlijk deel” van de Twentse apothekers zich aansluit bij de staking.
De organisatie, die geen partij is in de staking, telt 68 leden. Darman weet niet exact hoeveel van die apothekers de deuren sluiten rond kerst, omdat medewerkers zelf bepalen of ze wel of niet staken. „Maar ik begrijp dat de bereidheid groot is. Niet des apothekersassistenten, want dat is geen groep die snel de barricades opgaat. Ik verwacht dat de impact groot zal zijn.”
Zoals Lisette Darman, voorzitter van de Twentse apothekersorganisatie TAO-UA, zo treffend verwoordt: “Iemand die in het ziekenhuis met hetzelfde diploma hetzelfde werk uitvoert, krijgt daar veel meer voor betaald. Daar is iedereen het over eens, maar toch zitten we in een impasse.”
Wat mij raakt in de woorden van Darman, is haar leiderschap in een ingewikkelde situatie. Ze benadrukt dat spoedzorg gegarandeerd blijft en roept apotheken op om helder te communiceren met patiënten en huisartsen. Dat is leiderschap met een menselijke maat: verantwoordelijkheid nemen én begrip tonen. Haar oproep om samen een oplossing te zoeken, in het belang van alle betrokkenen, is een voorbeeld voor velen.
De kern blijft: praten helpt. Of je nu een werknemer, werkgever of verzekeraar bent – door te luisteren, te begrijpen en samen te zoeken naar oplossingen kunnen we vooruit. Wat deze staking ook laat zien, is dat erkenning groeit als je zichtbaar maakt wat er op het spel staat. Apothekersassistenten verdienen die erkenning. Niet alleen vandaag, maar blijvend.
Dus laten we dit moment aangrijpen. Niet alleen om naar oplossingen te zoeken voor het huidige conflict, maar ook om de waarde van zorgverleners als apotheekmedewerkers te erkennen. Want zonder hen, zo merken we, staan we voor een gesloten deur.
Samen bouwen we aan de apotheek van de toekomst – stap voor stap, met een lange adem.