Laatst kreeg ik een anekdote ingezonden over een patiënt van een apotheekhoudend huisarts die vroeg of ze even gaatjes voor haar oorbellen kon laten schieten…
Als apotheek willen we waarde toevoegen aan de zorg voor patiënten. Wij willen steeds meer adviseren. We zijn een laagdrempelige organisatie in de zorg, mensen komen met allerlei vragen naar onze balie, al is het voorbeeld hierboven wel extreem. Er zijn dus soms vragen die echt niet voor ons bedoeld zijn, maar toch kunnen we vaak de goede weg wijzen. Maar voor het antwoord op vragen waar we de kennis wél over in huis hebben – dus die we in principe zelf zouden kunnen beantwoorden – moeten we de patiënt helaas vaak toch ook verwijzen naar een andere instantie. Dat komt door verschuivingen in de zorg. Soms mag je het advies namelijk niet geven en hoort het thuis bij een andere beroepsgroep. Denk bijvoorbeeld aan advies over incontinentiematerialen of dieetvoeding.
Het is duidelijk dat het voorbeeld aan het begin van de column niet bij de apotheek thuishoort, en ook niet bij de huisarts. Zo duidelijk is het helaas niet altijd als patiënten met zeer speciale verzoeken komen. Misschien zijn veel beslissingen juist schuldig aan die onduidelijkheid. Wij mogen bijvoorbeeld geen gericht advies meer geven over incontinentiemateriaal, maar je kunt bij de apotheek wel je bloedsuiker laten controleren en apothekers raakten ook betrokken bij het vaccineren. Best logisch dus dat de ‘scheiding’ niet meer zo duidelijk is voor bezoekers. Is dat fout? Ik kan je daar het antwoord niet op geven.
Werkzaamheden van zorgverleners zijn in de loop van de tijd veranderd en zullen blijven veranderen, mede door wet- en regelgeving. In mijn toekomstvisie zijn arts en apotheker echter wel gedwongen constructief samen te werken. Ze komen immers allebei tijd en handen tekort. Er is steeds meer schaarste aan personeel voor het runnen van de huisartsenpraktijk. Apothekers zijn er voldoende, maar er dreigt wel een tekort aan apothekersassistenten.
In de huisartsenpraktijk en de apotheek zie je nu al een duidelijke verschuiving van werkzaamheden, ontstaan door diverse tussenfuncties. Doktersassistenten, praktijkverpleegkundigen, praktijkondersteuners (POH) en de Spreekuur Ondersteuner Huisarts (SOH) draaien zelfstandig spreekuren onder supervisie van de arts. Apothekersassistenten en farmaceutisch consulenten voeren zelfstandig medicatiereviews uit onder supervisie van de apotheker. Overigens weten deze zorgverleners vaak niet precies wat bepaalde functies bij de andere beroepsgroep inhouden. Zo denk ik dat een apothekersassistent bijvoorbeeld niet weet welke taken de Spreekuur Ondersteuner Huisarts zelfstandig mag uitvoeren en andersom. En ik ken geen doktersassistent die precies kan vertellen wat een farmaceutisch consulent doet. En de patiënt? Die probeert gewoon zijn of haar vraag te stellen en hoopt geholpen te worden.
Voor het schieten van gaatjes verwees de assistent de patiënt natuurlijk naar de juwelier. De patiënt vond dat maar lastig, want de juwelier zat een dorp verderop.
Zichtbaarheid
We zijn een laagdrempelige organisatie, maar we mogen best iets meer vertellen en laten zien online vind ik, dat scheelt ook vragen en helpt mensen de juiste weg te vinden. Afgelopen week las ik het onderzoek over zichtbaarheid. Ik ben bezig een training te ontwikkelen over zichtbaarheid online via social media. Wil je daar meer over weten? Via deze link kan je op de hoogte blijven,
Extra
Nog even een dank je wel naar Gonnie en Mandy voor de fijne samenwerking bij UA. Inmiddels ben ik weer druk verder aan het schrijven en jullie gaan het allemaal weer lezen in de volgende UA via de KNMP of op deze blog. Natuurlijk blijven anekdotes van harte welkom.
Ellen Kruize Kok auteur van de boeken Educated Drugdealer en Verhalen uit de apotheek
Having fun!
Bevlogen business consultant online communicatie
#socialmedia #plezier #content #onlinetraining #blogger #apothekersassistent #hartvoordezorg
Blijf op de hoogte via mijn wekelijkse nieuwbericht of de socials.