THROWBACK 15 12 2021 | UIT HET BOEK ‘EDUCATED DRUGDEALER’
Ik had voor mijzelf een aantal opties na het behalen van mijn mavodiploma: eerst de havo doen en dan door als OK-assistente, laboranten opleiding of de opleiding voor apothekersassistent. Dat laatste trok mij uiteindelijk het meest. Mijn tante was apothekersassistent en het enthousiasme waarmee ze over het vak vertelde, maakte mij ook enthousiast. Verantwoordelijk bezig zijn en bereidingen doen in de apotheek trok mij wel.
Ik begon in 1982 in Hengelo aan de opleiding voor apothekersassistenten. De opleiding was toentertijd nog tweejarig. Drie dagen in de week school en één dag in de week stage (de stage was in de apotheek waar ik tegenwoordig werk in mijn ‘eigen’ dorp). In juni 1984 behaalde ik mijn diploma op achttienjarige leeftijd. In mei 1985, na mijn opleiding, ging ik in Groningen in de ziekenhuisapotheek werken.
In 1984 was er een overschot aan assistenten en de banen lagen niet voor het oprapen. Tussen de opleiding en het vinden van mijn baan werkte ik bijna een jaar fulltime bij een supermarkt. Daar maakte ik de afspraak dat ik geen opzegtermijn had als er een baan in een apotheek voor mij kwam. Toen deze uiteindelijk kwam, was het even een dingetje, maar ze hielden zich uiteindelijk netjes aan de afspraak.
Voor deze baan moest ik wel op mijn negentiende het huis uit. Het werd namelijk Groningen. Voor mij niet naast de deur, omdat ik in een dorp in de gemeente Enschede woon. Ik begon in het ziekenhuis en kreeg daar een kleine kamer van waar alleen een bed en een kast in stonden. Daar zat je dan in je uppie. Gelukkig ving een nieuwe collega mij goed op. Meteen die avond na de eerste werkdag ging ze met me mee naar mijn kamer en vertelde ze me veel over het ziekenhuis en de apotheek. Dat was zo lief. Ook werd ik regelmatig bij andere collega’s uitgenodigd. Van mijn vriend en schoonouders kreeg ik een koelkast voor in mijn kamer, wat erg fijn was. Warm eten kon ik tijdens de middagpauze in het ziekenhuis, dat was prima en gemakkelijk. Doordat ik al een vriend had (nu al bijna 30 jaar mijn echtgenoot en al 38 jaar samen) ging ik elk weekend naar huis. Behalve als ik dienst had, dan ging ik winkelen met de semafoon (pieper) en de stad een beetje verkennen. Ik moest wel in korte tijd in het ziekenhuis kunnen zijn en heb dus niet heel veel van deze leuke stad beleefd.
Elk weekend ging ik met de trein op en neer. Na twee maanden hield ik dit voor gezien en kocht ik een oude Opel Kadett. Ik nam dan studenten mee (tegen betaling, want een OV kaart was er nog niet) en had de auto bijna altijd vol. Na ongeveer twee jaar in Groningen vond ik een baan in de openbare apotheek in Lochem. Dat was voor mij veel dichterbij.
In Lochem was één grote apotheek, later kwam er een tweede filiaal bij. Die is sinds een jaar gesloten en gezamenlijk naar een nieuwe locatie gegaan. Deze apotheek was 24/7 open. Dat betekende het moeten draaien van nacht en weekend diensten. Toen ik daar ging werken, woonden bijna alle assistenten in één woning om de hoek bij de apotheek. Dat was min of meer verplicht. In het huis waar we met ons zessen woonden en leefden, had ik een eigen kamer, een gezamenlijke keuken, douche en toilet.
Je had een week dienst in de apotheek en dan werkte je overdag van 13.00 tot 18.30 uur. Het laatste uur stond je alleen in de apotheek, met de deur dicht. Je kon dan eventueel mensen via het dienstloket helpen en daarna had je bereikbaarheidsdienst. Als het nodig was, belden de patiënten bij ons huis aan om ons op te halen! We hadden zo’n ouderwetse trekbel met klepel, dus als die ‘s nachts ging, dan was meteen iedereen wakker. Tijdens je dienst-week kookte je tussen de middag voor de rest van je collega’s in huis, die in twee groepen kwamen eten.
Lees verder onder de afbeelding.
Herma en Ellen – Ontmoeting tijdens een fotoshoot. Foto gemaakt door Bram.
Toen ik in 1991 trouwde, reed ik dagelijks op en neer. Het huis stond inmiddels leeg. Wel had ik een tijdje een eigen studio vlakbij de apotheek waar ik tot mijn trouwen woonde en dat tevens gebruikt werd als dienstkamer voor nog twee collega’s van buiten Lochem. Tijdens de weekenden ging ik toch naar huis. Door de weeks was het gezellig met een collega te zijn die dienst had. Dat verliep in goede harmonie! Iedereen had eens in de zeven à acht weken dienst. De mensen belden inmiddels bij de apotheek aan waardoor je telefoon thuis overging en kon communiceren met de patiënt.
Vanaf mijn huwelijk in 1991 ging ik dagelijks op en neer. De route van Glanerbrug (Enschede) naar Lochem is 50 km en 45 minuten heen en hetzelfde terug. Dat vond ik wel lange dagen. Tijdens een dienst verbleef ik in de studio, samen met mijn man. Dit deed ik totdat mijn oudste dochter eind 1994 werd geboren.
Na mijn verlof ging ik uit dienst. Ik zag geen mogelijkheid om de diensten mee te kunnen draaien. Dit hoorde er wel bij, maar was niet fijn met een baby en man met een volledige baan. Na mijn verlof deed ik regelmatig invalwerk bij een apotheek in Markelo. Deze was net geopend door een apotheker uit Lochem die daar een apotheek voor zichzelf begon. De apotheker wilde mij graag hebben bij het opzetten en inwerken in deze apotheek. Dat was erg leuk om te doen. Het duurde een jaar en het was werk voor één of twee dagen per week. Meer wilde ik niet. Een prima combinatie tussen werk en privé.
Iets later kon ik via het uitzendbureau bij apotheek Twekkelerveld aan de slag als invalkracht. Het is één van de vier apotheken van de maatschap waar ik nu werk. Zo kwam ik weer in gesprek met apotheek De Eekmaat. Daar startte ik in de avonduren met bestellingen uitpakken. Daar kwamen steeds meer taken bij zoals recepteren wat overdag niet afkwam (op afroep) en twee avonden per week recepteren van de tehuizen. (Ideaal met een kind thuis, je hebt geen oppas nodig). Er kwam één dag per week overdag bij en ik mocht een zwangerschapsverlof van een collega overnemen. Uiteindelijk ben ik van een nul uren contract naar een vast contract gegaan met een deel flexuren.
Ik werk nog steeds met veel plezier in apotheek De Eekmaat en soms in een van de andere apotheken binnen de maatschap. De ene week twee dagen en de andere week drie dagen van negen uur. Sinds een jaar of veertien alleen in gewone dagdienst. Onze apotheken werken allemaal met zitbalies en met een éénhandsysteem ook wel FLOW genoemd (uiteraard binnen de regels van wat kan en mag). Dit is zeer fijn werken voor zowel patiënt/cliënt als apothekersassistent.
Naast mijn werk ben ik zelf door de jaren heen veel gaan verzamelen aan apotheek potten en utensiliën en alles wat met de apotheek te maken heeft. Thuis heb ik twee grote vitrinekasten staan en verder vind je in ons huis links en rechts spullen uit de apotheek of die ermee te maken hebben. Ik houd nog steeds van dit vak en ga altijd met plezier naar mijn werk!
Door de jaren heen is er wel erg veel veranderd en niet allemaal ten goede. Helaas doen wij geen bereidingen meer. De macht van de verzekeraars is naar mijn mening te groot geworden. Dit alles leidt tot veel onbegrip aan de balie, waardoor je meer tijd kwijt bent met uitleggen van regelgeving, dan vakinhoudelijk adviseren en begeleiden van patiënten. Dit maakt het er niet leuker op en agressie van patiënten naar apothekersassistenten komt helaas steeds vaker voor. De laatste jaren met name verbaal, maar ook letterlijk de doosjes toegeworpen krijgen met: die rommel wil ik niet. Zo jammer. Ik houd van het vak, maar ik merk dat de communicatieve vaardigheden en ons geduld vaak op de proef worden gesteld. Ik probeer dit zoveel mogelijk naast me neer te leggen, maar dat is soms moeilijk.
In de apotheek waar ik mijn stage liep, werk ik alweer 24 jaar. Nog steeds ga ik elke dag met veel plezier naar mijn werk. Ondanks alle discussies werk ik graag aan de balie. Het contact met mensen vind ik heel fijn.
Meer verhalen lezen? Via mijn blogbundel ‘Educated drugdealer’ krijg je nieuwe verhalen.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Dat kan via onze wekelijkse nieuwsbrief.
Onderin dit bericht kan jij je aanmelden voor extra’s over het boek via de email.
Een korte uitleg.
Dit verhaal komt uit mijn boek. Er zijn al meer dan 2000 exemplaren verkocht. Het is geweldig dat we mensen een inkijkje kunnen geven achter de balie van de apotheek. Ik hoop dat we samen nog meer kunnen vertellen over het hoe en waarom van het waardevolle werk van de medewerkers in de apotheek. Het boek is verkrijgbaar in alle boekwinkels. ISBN 9789083166711