Apothekersassistente Angelique gaat op huisbezoek vanuit de apotheek om uitleg te geven over de medicijnrol. We noemen dat ook wel een baxterrol met medicatie voor een week of twee. Ze heeft een gastblog geschreven over wat ze mee maakt.
Ik kom thuis bij meneer vanwege de start met de medicijnrol, die al eerder gestart zou worden (beter gezegd besteld), maar meneer had voldoende in huis en wilde perse zijn huidige voorraad nog opmaken. (Andere generatie, je gooit natuurlijk niets weg!). We zetten de rol weer stop en startten ruim 2,5 maand later opnieuw.
De info werd telefonisch van tevoren al doorgenomen met mevrouw en we kregen al door “Hij is wat eigenwijs maar wel een schatje”. Ik belde voor een afspraak en als ik op de afgesproken tijd aan de deur sta doet er niemand open. Ik zag mevrouw buiten in de tuin zitten en na wat geroep en achterom lopen deed ze open. Meneer lag nog in bed en na even wachten besluit ze hem toch maar te halen. Geknal met de deur, meneer lag nog in bed voor zijn middagdutje en was niet echt blij. Dat begon goed.
We maakten kennis en ik legde alles uit over de medicijnrol; hoe het werkt, wat erin zit, hoe te openen en hoe het werkt met wijzigingen. Hij heeft echter een lijst waar hij perse “onze” rol mee wil controleren met die van hem. Dat kan natuurlijk. Ik zag al dat dit een medicatieoverzicht van meer dan drie maanden geleden was vol met gele arceerstift en extra krabbels van hem dus we gaan aan de slag.
Alles werd 1 voor 1 opgenoemd en we kwamen tot de conclusie dat t gewoon klopt en we hem eigenlijk heel goed zou kunnen helpen. 1 medicijn moet van tijdstip veranderen (terwijl mevrouw telefonisch anders doorgegeven had), maar verder is alles prima in orde. Wat leuk!
Hoe erg meneer het ook vond, ik merkte dat hij steeds enthousiaster werd over onze service EN dat ik het thuis kwam uitleggen. Vitamine A werkt toch echt. Dat eigenwijs klopt inderdaad ook, maar ik denk toch zeker ook wel enige vorm van vergeetachtigheid te herkennen dus ’t gesprek schiet niet super op en alles werd regelmatig opnieuw benoemd.
Ik had mijn naam bij binnenkomst gezegd en voor de zekerheid nog op de map gezet waar alle info in zit. Hij was blij en ik ook. Terwijl ik opstond zei ik, nou meneer, bedankt voor uw tijd, als er nog iets is, u weet mijn naam dus u kunt altijd bellen. Zijn antwoord “uw naam? JA, PANTER”… ik draag nl een jurkje met dierenprint, nog steeds lachend kom ik terug in de apotheek… GEWELDIG!
Ellen: ‘Hartelijk dank Angelique voor het delen van jouw verhaal. Angelique heeft ook een verhaal geschreven voor het boek Educated drugdealer. Toen schreef ze over het Pharmabuddyproject. Wil je meer weten of onze blogs in jouw e-mail ontvangen schrijf je dan in voor onze wekelijkse updates of volg op de socials.’
