Waarom het begrip vanuit de zorgverlener kan een wereld van verschil maken voor een patiënt
Als patiënt heb je soms contact met de huisartsenpost, het ziekenhuis of de dienstapotheek en dat kan soms een hele ervaring zijn. Het is fijn om te weten dat er mensen zijn die klaarstaan om je te helpen als je het nodig hebt, maar soms gaat er iets mis. In deze blog delen we ervaringen vanuit de patiënt, met als doel om te laten zien wat er allemaal kan gebeuren wanneer je contact hebt met de medische wereld. Soms is het geweldig, soms gaat het minder goed, maar altijd is het de moeite waard om te delen. In deze blog vertelt een patiënt over haar ervaringen met de huisartsenpost, het ziekenhuis en de dienstapotheek, waarbij ze haar ervaringen deelt en soms kritisch is over wat er gebeurd is.
De dienstapotheek
Ik kon mij niet heugen wanneer ik voor het laatst de huisartsenpost had gebeld. Maar ik had toevallig pas de afspraken van het ziekenhuis waar wij in eerste instantie zaten opgevraagd. En zo wist ik dus dat het in 2013 was dat ik voor het laatst contact had met de huisartsenpost. En laten we eerlijk zijn, het is gewoon niet fijn om naar de HAP te bellen, die mensen hebben het al druk, en veel dingen kunnen echt wel tot maandag wachten. Oke, oke, niet de spoedgevallen natuurlijk, dat begrijp ik. Maar niks is fijner dan je eigen huisarts want die weet immers van je hele medische geschiedenis af. Al werd er ons in 2014 gevraagd of ze onze medische gegevens mochten delen met het ziekenhuis, waarop wij ja hebben geantwoord is dit nog altijd drama.
Chatten met de huisarts
Wij lopen bij meerdere ziekenhuizen, en nergens klopt de medicijnlijst. Beetje jammer altijd. Maar ik kon nu helaas niet wachten tot maandag. Mijn man heeft al jaren last van rugklachten, soms gaat het prima en soms helemaal mis. Dan heeft hij morfine, het verzacht een beetje de pijn, en maakt het dragelijk. Nooit geen problemen mee gehad maar nu dus wel. En ik weet niet of dat het kwam vanwege zijn hartinfarct, maar hij werd er echt helemaal naar. Zijn bloeddruk was weer enorm laag en hij had de hele tijd het idee flauw te vallen. Dus ik hoopte dat ik een lagere dosering kon krijgen, om even te wennen. Dat hij deze medicijnen wel mocht wist ik wel, want toen ik het ziekenhuis kreeg hij ze ook. En nee, dat zegt niet altijd alles is later gebleken. Ik besloot om dus weer de HAP te bellen, maar tot mijn verbazing kon je nu ook via een soort chat contact krijgen met de HAP. Je vult al je gegevens in, maar dan ook alle medicatie tot geboortedatum, en van adres tot de klacht en je mobiele nummer. Als de huisarts dan tijd heeft om het te beoordelen krijg je een sms en kan je heel gemakkelijk achter de laptop chatten met iemand vanuit het ziekenhuis. Ideaal!
Problemen in het weekend
Na 45 minuten ging mijn telefoon af dat er iemand beschikbaar was, en binnen 10 minuten na de chat zat ik al op mijn fiets om andere medicijnen op te halen. Hij kreeg een verlaagde dosering met paracetamol perfect. Bij het ziekenhuis zit ook de dienstapotheek, ik weet nog dat we daar een tijdje geleden ook ben geweest in het weekend, na zijn infarct voor medicijnen. Het was er gelukkig een stuk minder druk dan de vorige keer. Ik was vrijwel meteen aan de beurt, en gaf de gevraagde gegevens. Helaas hadden ze hier in het ziekenhuis mij nog niet gemachtigd dat ik dus de dingen voor mijn man mocht ophalen.
Dat is soms onwijs vervelend, het is heel erg afhankelijk zowel in het ziekenhuis als bij de dokter wie je aan de telefoon krijgt of je wel of niet de gevraagde informatie krijg die je wilt. Meestal doen ze het niet moeilijk maar het is wel een paar keer gebeurd dat ze dat wel doen. Terwijl mijn man gewoon toestemming heeft gegeven dat ik ook alle gegevens dan wel mag opvragen inzien bespreken, noem het maar op.
Mag je de medicatie wel ophalen?
De apothekersassistente verontschuldigt zich dat het er echt niet staat. Ik kan hoog en laag springen, maar als het er niet staat dan staat het er niet. Ik heb haar uitgelegd hoe de situatie thuis was, en waarom ik deze kwam halen. En er was zeer zeker geen mogelijkheid dat hij ze zelf kwam ophalen. Ik had inmiddels het ziekenhuis vervloekt want niks ging daar zoals het zou moeten gaan. Maar de apothekersassistente was onwijs aardig, en wilde me meedenken hoe fijn, ik ben de laatste tijd wel vaker dingen wezen halen maar je kon echt zien dat dit een menselijk mens was en niet enkel en alleen stond om geld te verdienen. Ze stelde voor dat ze mijn man belde en daar navraag deed of ik daadwerkelijk de medicijnen mocht komen ophalen. Ik stemde daar logischerwijs mee in. Maar zei er wel bij dat ik niet zeker wist of hij kon opnemen daar hij helemaal lamlendig was, en onbekend zou hij zeker niet opnemen. Dus ze stelde voor met mijn mobiel hem te bellen. Thank God nam hij zijn telefoon op en bevestigde inderdaad dat ik de medicijnen mocht komen ophalen. Ze verontschuldigde zich nog over het zoals zij het noemde ´wantrouwen´ maar ik nam haar helemaal niks kwalijk. Alleen maar goed dat ze dingen controleren, je weet het immers nooit. Het enige wie ik wel wat kwalijk nam was het ziekenhuis. Die hadden het goed in het systeem moeten zetten. Zij deed haar werk, en meer dan goed.
Begrip vanuit de zorgverlener
Ik was dankbaar dat ze met me mee dacht, en dat ze zelfs met een oplossing kwam. Iets later dan gepland reed ik met de benodigde medicijnen weer onderweg naar huis.
Dank je wel Roxanne voor deze prachtige blog, volg Roxanne op Instagram. In tijden van ziekte en stress is het belangrijk om op zoek te gaan naar de menselijke connectie in de gezondheidszorg. Het zijn de vriendelijke apothekersassistente en behulpzame huisartsen die het verschil maken voor patiënten en hun families. Laten we niet vergeten om waardering te tonen voor de zorgverleners die elke dag opnieuw hun uiterste best doen om ons te helpen. Heb je begrip voor de situatie van de patiënt? laat de patiënt dit dan merken. We weten beide niet wat er in elkaars hoofd om gaat. Het kan ons dichterbij elkaar brengen.
Volg jij al op de socials of via de nieuwsbrief?
