Beste minister Kuipers,

We stonden er, afgelopen vrijdag, met z’n allen op dat grote Malieveld.

We stonden er, voor meer tijd voor patiëntenzorg.

We stonden er, voor minder administratie, minder druk, voor de liefde voor het vak, voor alle mensen in Nederland.

Voor iedereen een huisarts.

Maar u minister, u stond er niet.

Uw vergadering liep uit.

Het ironische hiervan is dat onze spreekuren elke dag uitlopen.

En toch, toch staan we er, elke dag opnieuw.

U had nog kunnen komen, gewoon iets later dan afgesproken was.

En zoals onze patiënten dat gewend zijn hadden ook wij netjes op u gewacht.

Gewacht, om tien minuten van u tijd.

Dan had u direct gemerkt dat tien minuten niet zo lang is.

En veel te kort voor de tijd die wij voor patiënten per consult vergoed krijgen.

Hadden we meteen een van de verbeterpunten op ons lijstje kunnen afvinken.

Ik hoop ergens nog steeds dat u er wel staat voor ons als er nieuw integraal zorgakkoord zal worden gemaakt.

Dat u onze noodkreet echt serieus neemt.

En tot die tijd?

Tot die tijd zullen we er alles aan doen om te blijven staan, voor onze patiënten, elke dag opnieuw.

 

Liefs,

Vera

Doktersassistente