Weer een leuke column van Carlo Schneider. Hij heeft zich weer uitgeleefd met zijn toetsenbord.
Neen, neen. Het AIS ligt er niet uit en we liggen ook niet te niksen in de zon ofzo. We staken. Dat hebben die apothekers dan maar weer mooi voor elkaar gekregen!
Al sinds 2019, ofwel 5 jaar, schreeuw ik het van de daken: fight for your right! En nu na 5 jaar was het dan zover. Een groot deel van de apotheken was dinsdag de hele dag dicht om te vechten voor de goede zaak. Fout fout fout. Het zijn niet de apotheker-werkgevers die de zaak dinsdag platgooiden. Daar hebben ze guts niet voor. Nooit gehad ook. No guts, no glory. Want dat is allemaal zo zielig voor de patiënt. Donder op zeg.
Het zijn die suffe apothekersassistenten die het heft in eigen handen hebben genomen. Weet je wel, die saaie mutsen die altijd lopen te zeiken dat het recept nog niet binnen is, dat er een nieuw recept moet komen, dat het geneesmiddel niet vergoed wordt, dat er bijbetaald moet worden, dat je een ander merk doosje mot hebben of dat dat het medicijn voorlopig niet leverbaar is en dat ze eerst de dokter moet bellen. Het zijn die zeikerds die je zo lekker verbaal onheus kunt bejegenen, waar je doosjes naar toe kunt gooien, die je zo leuk fysiek kunt bedreigen. Ze slaan immers nooit terug. Omdat ze altijd beheerst en netjes blijven.
En nu zijn ze over de rooie. Omdat de apotheker-werkgevers hunnie in de steek hebben gelaten. De dames zijn er klaar mee. Helemaal klaar mee. Vind je het gek? Het meest verguisde beroep in de zorg wordt het slechtste betaald. Vergelijk het maar eens met de CAO’s van vergelijkbare zorgverleners in andere zorgberoepen of andere werksetting zoals in het ziekenhuis. Er is geen geld zeggen de werkgevers. Ondertussen krijgen de apothekers in loondienst wel een reguliere salarisverhoging. Ja logisch want die hebben meer verantwoordelijkheid. Pardon? Denk daar maar eens over na, wie er nou echt de handjes laat wapperen. Ons team stond in zijn geheel op het Malieveld en was ik dus als apo zelf de pineut. In mijn uppie samen met de bezorger vol aan de bak geweest. Ut is wat ut is. Het werd vanzelf 18 uur.
De werkgevers zeggen dat de verzekeraars geld voor de salarissen achterhouden en dus een salarisverhoging onmogelijk is. Het zal ongetwijfeld zo zijn. Vind dat ook lastig. Kan ik niet beoordelen, te weinig achtergrondkennis. Loop dus inderdaad ook met de apothekersmeute mee. Ook slechte werkgever dus. Waarom betaal je dan zelf niet meer? Mag niet, is CAO. Heb ooit al gezeik gehad toen assistentes hier vrijwillig 40 uur wensten te werken. Mocht ook niet.
Het moge dus duidelijk zijn dat ik mijn petje afneem voor de dames die de barricades op gaan. Tot hier en niet verder. En al gaat het een hele week duren. Linksom of rechtsom. Agema moet ingrijpen aan verzekeraarskant. Punt uit.
Willen we in de toekomst nog op een verantwoorde zorginhoudelijke manier farmaceutische zorg kunnen leveren dan moet er wat gebeuren. Zonder assistentes geen hoogwaardige farmaceutische zorg. Afgelopen maand was ik in verweggistan op vakantie. Kocht in een apotheek een flesje neusspray voor liefst € 7,5 euro. In een arm land waar blijkbaar op geneesmiddelgebied corruptie hoogtij viert volgens een lokale ingewijde. Ook bezocht ik een museum met natuurlijk de museumwinkel. In the middle of nowhere. Behalve een enorme hoeveelheid souvenirs, verkocht men ook frisdrank en etenswaren. Precies daartussen een schap met ja inderdaad: geneesmiddelen. Zo voor het grijpen: azitromycine, ciprofloxacine, clindamycine, clobetasol, ketoconazol, amlodipine, irbesartan. Vijf strekkende meters. Voor elk wat wils. Is dat wat we willen? Een FEBO voor geneesmiddelen, je gooit er een muntje in en haalt de medicatie er zelf uit. Lekker makkelijk. Geen gezeik en discussies meer. Was zo flabbergasted dat ik helemaal vergeten ben een foto daarvan te maken.
We gaan het meemaken , zeggen we dan!
Carlo Schneider
Laren Nh
info@apotheekkennisbank.nl
Bron
Kennisbanken B.V.