Dit jaar vroeg veel. In de apotheek. In de huisartsenpraktijk.
Het was een jaar van uitleggen.
Van afstemmen.
Van misverstanden die niemand expres bedoelde.
Zoals dat moment waarop iemand zegt:
“Maar de huisarts weet toch dat het medicijn klaarligt?”
En je denkt: ehm… nee. Die werkt hier niet.
Of dat je het volgende nummer aankondigt en een patiënt vrolijk roept:
“Dat ben ik!”
Waarop je automatisch antwoordt:
“U heeft vast een leukere of mooiere naam.”
Kleine momenten. Terloops misschien.
Maar ze zeggen alles over hoe dit jaar voelde.
Er werd veel gevraagd.
Vaak tegelijk.
En meestal met goede bedoelingen.
Luister, lees en ontdek de wereld achter de balie
In mijn bestseller boek Educated Drugdealer lees je de verhalen die daaruit voortkwamen: rauw, eerlijk en met liefde voor het vak. Zorg zoals je die zelden hoort, maar die iedereen zou moeten kennen.
In de Educated Drugdealer Podcast neem ik je mee achter de schermen van de apotheek, de huisartsenpraktijk en de spreekkamer van de specialist. Mensen die het verschil maken soms met humor, soms met kippenvel.
In de apotheek werd geschoven met middelen die er niet waren. In de huisartsenpraktijk werd gezocht naar ruimte in de agenda die er nauwelijks was. En ondertussen bleef het werk doorgaan. De balie en wachtruimte vol met patiënten. De telefoon die geen pauze kent. Spreekuren vol.
Wat dit jaar typeerde, was niet de hectiek. Die kennen we. Het was de manier waarop er werd omgegaan met wat niet vanzelf ging.
Rust bewaren waar onrust logisch was.
Uitleggen waar frustratie begrijpelijk was.
Blijven kijken naar de mens tegenover je, ook als het tempo hoog lag.
Soms zat de humor in kleine dingen. In herkenning onder collega’s. In een opmerking die het net lichter maakte. Een poster die humor laat zien. Die begrip en zorg op de agenda zet. Niet omdat het moet, maar omdat samen lachen nodig is om het werk lichter te maken.
En soms zat het in iets groters.
Ik dacht dit jaar vaker dan eens:
‘Ik wou dat iedereen dit wist over dit werk!’
Dat het beste medicijn niet altijd in een doosje zit.
Niet in milligrammen.
Niet in bijsluiters.
Maar in zorgzaamheid.
In aandacht.
In even blijven staan bij iemand voor een gesprek, ook als het druk is.
Elke dag zag ik hoeveel impact kleine momenten hebben.
Een extra uitleg.
Een glimlach aan de balie.
Net iets langer luisteren dan eigenlijk gepland.
En dat gebeurde dit jaar, steeds opnieuw.
Vaak zonder dat iemand het benoemde.
Dit was geen jaar van grote woorden.
Wel van veel betekenisvolle momenten.
En misschien is het goed om daar, zo aan het einde van het jaar, even bij stil te staan.
Gewoon zoals het was.
Liefs,
Ellen
Denk je nu: hier wil ik meer van lezen?
Meer weten, meer delen, meer zorg
Mis niets: Wekelijks update via de e-mail.
Bonus: Alle extra linkjes, bonus materialen en lessen vind je in de Bonus van Ellen Social Academy.
Meer verdieping. Meer verbinding.
