Dit stuk kwam voorbij op LinkedIn en ik ben zo benieuwd wat jullie hiervan vinden, daarom deel ik het even met jullie.
Begrip hebben voor elkaars zienswijzen is belangrijk om goed samen te kunnen werken. Dit maakt dat we ons openstellen voor de beleving, perspectief en ook gevoelens van een ander.
Het opbrengen van begrip voor een ander kan heel moeilijk zijn, zeker als de emoties zo hoog oplopen dat je alleen nog vanuit eigen perspectief kunt kijken. Bijvoorbeeld in Nederlandse apotheken waar een COA-vraagstuk met elkaar opgelost moet worden. Begrip opbrengen voor elkaars zienswijzen is juist dan heel belangrijk. Ik vraag om uw begrip.
Begrip voor de vakbonden die te maken hebben met interne problemen en sterk teruglopende ledenaantallen en nu niet alleen moeten strijden voor de werknemer maar ook voor hun eigen voortbestaan.
Begrip voor de vakbonden die van oudsher gewend zijn om te strijden tegen de werkgever maar nu aan de onderhandelingstafel in de werkgevers een medestander in plaats van een tegenstander treffen.
En begrip voor de vakbonden die -in deze voor hen verwarrende tijd- niet in staat zijn tijdig hun opruiende uitingen aan te passen zodat deze rechtdoen aan de constructieve houding van alle betrokkenen.
Begrip voor de collega-apotheker-werkgever die misschien al 20 jaar bij alle kraambezoeken van medewerkers is geweest, die klaarstaat met een enveloppe op verjaardagen en die meeleeft en ervoor zorgt dat een medewerker extra tijd krijgt om verlies en problemen in de privé-situatie te verwerken.
Begrip voor de collega-apotheker-werkgever die vindt dat de langdurige relatie met de medewerkers méér betekenis en waarde heeft dan alléén een zakelijke werknemers-werkgevers relatie.
Begrip voor de collega-apotheker die, geconfronteerd met een probleem dat hij ditmaal niet zelfstandig kan oplossen, in onmacht een verkeerde uiting doet richting een medewerker.
En begrip voor de moeilijkheid van een collega-apotheker-werkgever die steeds op internet moet teruglezen dat hij zijn medewerkers onder druk zet.
Begrip voor de assistente die zich misschien al 20 jaar met hart en ziel inzet voor de apotheek en zich nu zorgen maakt over haar salaris en haar vak.
Begrip voor de assistente die nu een weg moet vinden in een verwarrende tijd waarin ze misschien wel tegenover haar eigen apotheker gezet wordt.
Begrip voor de assistente die tijdens de staking toch besluit te komen werken voor de spoedzorg, ondanks de op haar wijzende vinger van een collega-assistente die haar onder druk zet dit toch vooral niet te doen.
En begrip voor de assistente die nu een weg moet vinden in een verwarrende tijd waarin ze misschien wel tegenover haar eigen collega gezet wordt die ze onder druk zette om toch vooral tijdens de staking niet te komen werken.
En tot slot vraag ik om uw begrip voor eenieder die, nadat het CAO-vraagstuk is opgelost, zijn eigen commentaar op deze post terugleest en zich afvraagt of het commentaar niet met meer wederzijds begrip geschreven had kunnen worden.
Gezien via LinkedIn en geschreven door: Willem Jan Lamert via LinkedIn